Fort Sint Pieter, het hoogste punt van de stad, bovenop de Pietersberg, met de wapperende vlag van Maastricht. Dit fort is in 1701-1702 ter verdediging van de stad gebouwd. In de 20e eeuw maakte het fort deel uit van het cafe-restaurant dat er aan de voorkant tegenaan was gebouwd. In 2011 is de feestzaal gesloopt en is het fort in oude glorie hersteld.
Dit is een van de meest bekende plekken van de stad: het Vrijthof. Op de foto de oostzijde van het plein met panden uit de 18e en 19e eeuw, waar nu vooral cafés en restaurants zijn gevestigd. Deze foto is gemaakt tijdens de lockdown van de winter van 2020/2021. Normaal gesproken is het hier stukken drukker.
En dit is de andere kant van het Vrijthof, de westzijde. Hier liggen de twee grote bekende kerken: de 14e eeuwse gotische Sint Janskerk, opgetrokken uit mergelsteen die rood is geverfd, en de 15e eeuwse Servaasbaseliek. Het grijze gebouw aan de rechterkant is de 18e eeuwse Hoofdwacht, voormalig militair gebouw, tegenwoordig in gebruik als tentoonstellingsruimte en trouwlokatie.
Deze blauw gekleurde Atlas die de wereld torst is een van de vele kunstwerken die je tegenkomt tijdens een bezoek aan de Jezuïtengrot aan de zuidwest kant van de stad. Deze grot in de Jezuïtenberg werd decennialang – in de periode 1860 tot 1960 – door de studenten van de Jezuïtenopleiding gebruikt om tijdens hun wekelijkse vrije middag muurschilderingen en kunstwerken uitgehakt in mergel te maken. Resultaat is een ondergrondse magische wereld met honderden kunstwerken.
Prachtige verzameling porselein van de Sphinx-fabrieken, te koop aangeboden (en verkocht) tijdens een driedaagse tentoonstelling in Bureau Europa in december 2021. De Koninklijke Sphinx werd in 1834 door Petrus Regout opgericht. Het imperium breidde zich in de loop der jaren enorm uit. In de hoogtijdagen werd glas- en kristalwerk, serviesgoed, tegels en sanitair gemaakt. De fabriek hield in 2009 op te bestaan, alhoewel de naam nog tot in 2019 werd gevoerd.
Keramieken Maria met Jezus figuur op een gevel van een woonhuis in het centrum van de stad in de Sint Jacobstraat, zijstraat van het Vrijthof. Overal in de binnenstad vind je gevelstenen met prachtige beeltenissen, vaak religieus van aard. De meeste kunstwerkjes stammen uit de periode 1600-1800. Het zijn er in totaal zo’n 250. Via de website www.kijkeensnaarboven.nl zijn foto’s te bekijken en zijn de stadsplattegronden te vinden voor een gevelstenen-wandeling.
Eigenlijk was het medio februari 2022 nog echt winter, maar plotseling kwamen de krokussen tevoorschijn in het Aldenhofpark, een deel van het langgerekte stadspark. Vlak daarachter zie je de middeleeuwse stadsomwalling, tegenwoordig de omwalling van de tuin van de Economische faculteit van de Universiteit Maastricht.
Dit bijzondere gebouw aan de Brouwersweg aan de rand van de wijk Blauwdorp is de voormalige meubelfabriek Artifort, een bedrijf dat in de jaren ’60 wereldberoemd werd met de productie en verkoop van designmeubels. Voorheen was in dit pand bierbrouwerij ‘De Zwarte Ruiter’ gevestigd. Het fabriekspand is sinds 2011 gerenoveerd, heet nu ‘De Blauwe Veste’ en er zijn huurappartementen van de woningstichting Sint Servatius te vinden.
De wijngaarden van de Apostelhoeve, met beneden het dal van de rivier de Jeker en aan de overkant de hellingen van de Pietersberg. Links, noordwaarts, ligt het centrum van de stad. De eerste wijnstokken werden hier op de Louwberg in 1970 geplant. Daarmee is dit de oudste wijngaard van Nederland. Inmiddels is de derde generatie van de familie Hulst op dit wijngoed aan het werk. De productie bestaat uit witte wijnen van de druiven Riesling, Auxerrois, Muller-Thurgau en Pinot Gris.
Kunstwerk uit 1953 van de kunstenaar Daan Wildschut, geplaatst bij de ingang van de oude ENCI-fabriek. De ENCI was de Eerste Nederlandse Cement Industrie, die hier van 1926 tot 2018 mergel won om cement van te maken en daarmee een gigantische groeve achterliet in de Pietersberg. De tekst op de gevelsteen luidt: “O waterrif dat naakt geblazen werd, uit uw vermergelt rijk bouwt, door wie de sterren ment, het vernunft nu steden van ciment.
Op deze plek aan de oostkant van de Pietersberg ligt de grotwoning van Greetje Blanckers, de onderwijzeres die hier vanaf haar geboorte in 1887 tot op hoge leeftijd woonde. De grotwoning was erg primitief; er was geen stromend water, geen verwarming en geen riolering. Desondanks vertrok Greetje pas in het jaar 1971. Ze was toen 83 jaar oud.
Het Bonnefantenmuseum, onderdeel van de moderne wijk Ceramique op de oostelijke Maasoever. In dit museum vindt je een collectie nationale en internationale moderne kunst, middeleeuwse beeldhouwkunst, en Zuid-Nederlandse schilderkunst. Het markante gebouw, in de jaren ’90 gebouwd, is ontworpen door de Italiaans architect Aldo Rossi.
Het Frontenpark aan de noordkant van het centrum van de stad. Dit stadspark is nog volop in ontwkkeling. Je vindt er restanten van de middeleeuwse vestingwallen en veel industrieel erfgoed, aangezien aan deze kant van de stad altijd de meeste industrie lag. Tegenwoordig kun je een wandeling maken in een halve boog rond de stad (vanuit Filmhuis Lumiere door de Lage en Hoge Fronten naar het Emmaplein).
Uitzicht op de Grensmaas, het onbevaarbare deel van de Maas tussen Maastricht en Roosteren in Midden-Limburg. Scheepvaart is hier niet, die gaat door het nabijgelegen Julianakanaal.
Graffiti bij het Kumulus theater in de Herbenusstraat in de binnenstad.
Blik op de middeleeuwse Servaasbrug en stadsdeel Wijck aan de oostkant van de Maas.